Mήπως τελικά... "Mαζί τα Φάγαμε?"

 Aganaktismenoi at Syntagma Square, Athens, Greece

 Photo Source: Sharon Chelmis

Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης.

Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Mάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω.

 Δίπλα του η ξαδέλφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15 ετια στον Eυαγγελισμό με ανήλικο τέκνο. 

Μαζί της η φίλη της η Στέλλα 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα.

  

Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ και τώρα αγωνιζόταν στο ψάρεμα. 

Μαζί και ο συγγενής μου ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, είχε καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει λέει) περίμενε και κάποιο χοντρό  εφάπαξ.

Δίπλα τους ο θείος μου, δεξιός από σόι, κατέβαινε σε πορείες μόνο όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση.

Και από κοντά τα δυο αδέρφια ο Στέλιος που του είχε βάλει το κόμμα τα 2 παιδιά στο δημόσιο, και  ο Γρηγόρης που έπαιρνε τα έργα του δήμου υπερτιμολογημένα λόγω γνωριμιών.

Πίσω στην δεύτερη σειρά ακολουθούσε ο Γιάννης, πατέρας εδώ και κάτι μήνες έκανε εξάσκηση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο δημόσιο, αγκαλιά με την γυναίκα του την Μάρω που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 3 χρόνια. 

Και από κοντά ο Μιχάλης εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς και -3 Έλληνες. 

Στα δεξιά τους ο Λάκης φοιτητής ετών 32, παρέα με τον Γιώργο, γιατρό επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα φακελάκια.

Μαζί τους  και ο Θεόδωρος γιατρός του ΙΚΑ που στο ιδιωτικό του ιατρείο δεν έκοβε ποτέ του αποδείξεις, με τον Κυριάκο της εφορίας που δεν είχε δει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια. (τόσο ρολόι δούλευαν όλα).

  

Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος στο τελωνείο.

Να και ο Μηνάς, είχε ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη που δεν ήξερε που ήταν τα χτήματά του.

 Όλοι μαζί με άλλους τόσους σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναξαν

"Κάτω τα χέρια από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ"

Ο Στέφανος αδερφικός μου φίλος, άνεργος οικοδόμος με κοίταξε με γουρλωμένα ματιά.

"Ρε Κώστα εμείς εδώ τι κάνουμε?"

Έλα ντε!

Mήπως τελικά "Mαζί τα Φάγαμε?"

(Received by email from Olga B, Athens...Thanks)