Κάνε Kουράγιο, Ελλάδα μου! Courage, Ma Grece! Courage, My Greece....

The words of this beautiful song are as timely and appropriate today, 26 October 2011, another historic day for Greece as the world awaits the results of a critical and pivotal EU Summit Meeting, as they were when Sofia Vembo first sang it in 1946, in a Greece devastated by war but dignified and courageous in the face of the poverty and destruction wrought by the occupying German forces in the Second World War... 

It is that very same Greece, that very same people  who have the will and the determination to weather the current storm and survive...

Greece, our Greece, the Greece we know and love, our homeland, the land whose heartstrings are attached to us and pull us close wherever we are in the world,  the Greece which is deep in our heart, deep in our soul... 

That same Greece which has remained strong and survived much worse in the course of her history,

That same Greece which has been through so many storms and adversities... no matter what the outcome,

THAT SAME GREECE IS THE GREECE THAT WANTS TO LIVE AND LIVE SHE WILL!

Η ΕΛΛΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΗ
Hellas wants to live and live she will!

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου...

Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα 'λέγαν κάθε βράδι απ' τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δεν θα το βάλουμε μαράζι
και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ' στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε,
να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις... 

Lyrics/Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος / Mimis Traiforos
Music/Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ / Mihalis Souyioul
First Release/ Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο / Sofia Vembo

Source: Stixoi